ποσίκρουστος

-ον, Μ

αυτός που κρούεται, που ρυθμίζεται με χτυπήματα τών ποδιών («μέλη ποσίκρουστα», Λέων Μαγ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < δοτ. πληθ. ποσί τού πούς + κρουστός (< κρούω)].